Ben nog steeds niet helemaal van de verbazing bekomen. Gebeurde alweer een tijdje geleden maar mensen vergeten zo snel. Heb het natuurlijk over die NAVO-top. In Den Haag. Van alle plaatsen die bedacht konden worden, werd het de Hofstad. Het is algemeen bekend dat ambassades de perfecte uitvalbases zijn voor spionnen. Waarom dan toch zo’n logistiek monstrum met honderd opeengepakte regelingsleiders – elkeen boordevol staatsgeheimen – in ’s Gravenhagen georganiseerd?
Grootscheeps. Of grotesk? Het hele regeringscentrum bijkans op de schop. Bomen de grond uit. Lantaarnpalen weg. Bushokjes opzij. Bedoeld, heel paradoxaal, om nieuwsgierige Hagenaars of Hagenezen het zicht te ontnemen. Want bij het veiligheidspektakel zitten burgers niet op de eerste rij.
Waarom zo’n spektakel niet in het ambassadevrije Assen, vroeg ik me af. Los van de vraag waarom de NAVO überhaupt zo nodig buiten het eigen hoofdkwartier in Brussel moest vergaderen. Moet het dan toch, waarom de focus dan niet op Drenthe. Omringd door de neolithische hunebedden – hoeveel eeuwen zouden dan wel niet op de premiers en presidenten hebben neergekeken – om de doelstellingen van de vergaderaars in perspectief te plaatsen. Nooit weg voor een topontmoeting met ego’s, bonzen en andere napoleontische karakters.
Meeting in Drenthe, dus. Vlak bij het wereldvermaarde TT-circuit. Door fans van schroeiend rubber en brullende benzinemotoren liefkozend de kathedraal van de snelheid genoemd. Dé ambiance om de hoogmis van de vrede te celebreren. Geijkte plek om militaire muizenissen uit te wisselen. Ook al omdat oorlogen doorgaans makkelijker worden begonnen dan beëindigd, zou een topracelocatie wereldleiders kunnen inspireren om in hun diepste en eigenste zelf motorcoureureigenschappen als durf, lef en koenheid, aan te boren, onder ogen te zien en te beteugelen.
Bedisseling van pais en vree op de grote stille heide. Van alle gemakken voorzien.
Met een beloken vliegveldje in de buurt, de Lelylijn nog niet aangelegd zodat de vijand er niet zomaar naar kan oprukken, en ‘goed volk’ op de been zijn Assen en omgeving ideaal om ganneffen met gleufhoeden tijdig in het snotje te krijgen. Tel daarbij op, de roof van die gouden helm. Een harde les waardoor Drenten kunnen bogen op een superalerte beveiligingsbevangenheid. En dan is er nog zoiets als een waterlinie. Ontworpen in ‘Berend Botje’ – stijl. Kwaadsappige lieden worden erdoor spelenderwijs het aquatische labyrint van De Hunze en het Meppeller Diep binnengeleid. Daardoor geen schijn van kans om iets betreurenswaardigs te veroorzaken. Al met al, een toplocatie.
Hier in de podsolgrond geen tunnels, vol clandestiene Russen of duistere Chinezen. Hier de rustieke ruimte waar, tussen de voerman met z’n karretje op de zandweg, de beschermende scheper, gewapend met staf en herdershond, en de knusheid van Ot en Sien, de kalmte heerst voor het nemen van weloverwogen beslissingen.
Hier langs het circuit in de Haarbocht of een van de andere eenentwintig bochten kunnen de ‘petjes omhoog’ zoals de traditie wil. Wat bij fanatieke petjesdragers zoals de Amerikanen, op een geanimeerd onthaal zal mogen rekenen.
Sowieso ligt Assen geografisch dichter bij de andere NAVO-landen dan het decentrale, Trans-Atlantische ’s Gravenhagen. Waarom dan toch daar? De keuze voor deze, nodeloos gecompliceerde en kostbare locatiekeuze wijten ze in Assen aan de Randstedelijke onbekendheid met de regio. Alles voorbij Utrecht voelt in het westen als een mijl op zeven. Wat de Groninger en de Zeeuw overkomt, treft daarom ook de Drent. ‘Het land van Bartje’? Is dat niet een vakantiepark waar gasten of teambuilders worden verwelkomd met een voucher voor een overheerlijke bruine bonenschotel?
Casper Jansen