Een zucht van verlichting raasde door voetbalminnend Nederland. De nieuwe bal voor het wereldkampioenschap 2026 is er. Mooi op tijd om het Nederlands Elftal met de nieuwe kloot 4 doelpunten tegen Malta en tegen Finland te zien scoren. Over de primeur valt, behalve dat ie rond is, nog te vertellen dat ie Trionda heet. Deze versie van de WK-bal, bestaat uit ‘tri’ en ‘onda’. ‘Tri’ omdat de wedstrijden in drie landen worden gespeeld. Verenigde Staten, Canada en Mexico. ‘Onda’ betekent golf en dat zien we terug in drie golven op de bal.
Wat ‘golf’ te maken heeft met voetjesbal, weet ik niet. Doet me eerder denken aan waterpolo. Gewaagd bovendien sinds de president van de VS van mening is dat de Golf van Mexico voortaan Golf van Amerika moet heten. Nog een geluk dat het voetballen is en geen WK ‘Zwemmen in Open Water’. Hoe dan ook, geen beletsel voor de FIFA. ‘Als het golft dan golft het goed’ zullen ze daar hebben gedacht.
Maar er is meer. Kennelijk vonden de ontwerpers hun design met drie golven wat pover. Dus werden er nog drie energieke symbooltjes aan toegevoegd. Een ster voor de Verenigde Staten. Een esdoornblad voor Canada. Een adelaar voor Mexico. Zodoende werd het een beetje een dikdoenerige bal. Alle voorgaande WK-ballen zaten trouwens ook propvol met verwijzingen, betekenissen en filosofietjes. Wat dat betreft dus niets nieuws onder de zon. Nogal ‘boring’, dus. Snap dat er geen vierkant exemplaar is gepresenteerd. Maar dit is simpelweg driemaal herhaling. Zal heus goed verkopen, maar origineel is anders.
Maar bij nadere bestudering van het verhaal achter de Adidas Trionda hebben we op het nippertje toch nog iets positiefs gevonden. Het innovatieve aan de ‘3-golven-ballon’ zit aan de binnenkant. Er zit een chip in. Een transponder die de scheidsrechter helpt bij het nemen van lastige beslissingen. Een vliegende VAR.
Wanneer we bedenken dat in China 5.000 jaar geleden al ‘bal met de voet schieten’ werd gespeeld, een Japanse keizer rond 600 jaar voor onze jaartelling er prat op ging dat hij de bal wel 1.000 keer kon hooghouden en in Amerika en Canada verschillende inheemse volken, lang voordat de Europeanen er de boel kwamen ontdekken, graag een balletje trapten, werd het zo langzamerhand wel weer eens tijd voor een stukje vernieuwing.
Alleraardigst om met zo’n microschakeling – na 4,5 biljoen jaar organisch leven op aarde, leidend naar het populairste balspel ter wereld, iets breinachtig artificieels toe te voegen. Te meer daar we het van de interviews met voetballers doorgaans niet moeten hebben. Knap die cyberplus. Maar toch! Het is slechts binnenkant. Daardoor gaan elftallen er niet per se lekkerder van voetballen. Algoritmes creëren geen stukje Beleving, intensiteit en emotionaliteit dienen elders te worden gezocht. Aan de buitenkant, dus.
De bal. Metafoor als hulpmiddel bij veranderkundige vraagstukken. Want gedoe is er bij elk kampioenschap met dat ding: te glad, niet rond genoeg, te zweverig, te zwaar….en wat al niet meer. En aan het eind van het toernooi hoor je er niemand meer over en is de bal de nieuwe werkelijkheid waarmee je ‘gewoon’ kampioen wordt. Geef de bal daarom een prominente plek in je aanpak van veranderingsprocessen en er ontstaat een nieuwe dynamiek. Waar een deur sluit, gaat er ook weer een open tenslotte. En zo kun je met zo’n bal een hoop kanten op.
Het wereldkampioenschap – let wel: pas gehouden in 2026 – zou er bijvoorbeeld enorm van opknappen door de ‘Trionda’ een meer glossy uitstraling te geven. Met een afbeelding van Taylor Swift erop. Te bruut? Te bruusk? Niets van dit alles. Mijn voorstel is niet bedoeld om de zangeres op de grasmat te tuchtigen door haar bij herhaling een ‘subtiele’ tik te geven omdat haar laatste album een beetje is tegengevallen. Integendeel, Ik meen dat het contact tussen voetbalschoen en showgirl het meest intieme moment met haar is waarvan een voetballer slechts kan dromen. Haar afbeelding, voortrollend over het vochtige gras, omringd door twee keer elf mannenbenen en voort gekust door frivole passeerbewegingen, glorieuze assists, oogstrelende hoekschoppen en een briljante penalty, zal spelers én scheidsrechters inspireren het best uit zichzelf te halen. Travis Kelce – haar aanstaande én NFL-ster – zal het ongetwijfeld beamen.
De Swift-factor zal het Nederlands Elftal nog ver brengen. Let op mijn woorden.
En wil Taylor niet dan hebben we altijd nog Maan. Casper Jansen