MIS POES
Ben ’t zat! Elk jaar weer opnieuw uitleggen wat het verschil is tussen pepernoten en kruidnoten. Doe ’t niet meer. […]
Dankzij de dijken
Een sluisje hier, een dammetje daar, een duikertje zus, een zandmotortje zo. Allemaal polderoplossingen die, als ik het goed begrijp, niet genoeg zoden aan de dijk zetten. Zo krijgen we de twee meter zeespiegelstijging er nooit onder. Duurt nog wel tachtig jaar maar dat die komt staat wel vast. Of in ieder geval, min of meer want het kan ook nog beperkt blijven tot dertig centimeter. Dat laatste getal heeft in mijn ogen een hoog na – ons – de – zondvloedgehalte. Maar, toegegeven, het woord: rampenscenario zegt het al: diverse mogelijkheden zijn voorstelbaar. Van een panische plons tot de meest ramperige springvloed.
Wachten tot de watersnood daadwerkelijk komt is geen optie. Dus moeten de dijken omhoog. Alleen, zeeweringen bouwen is duur. Daarom stellen een Nederlandse en een Zweedse onderzoeker voor om één hele lange afsluitdijk aan te leggen. Of, beter gezegd, een serie dijken die Noordzee en Oostzee in één keer afsluiten. In het noorden, een hele lange, tussen Schotland en Noorwegen. Van maar liefst 476 kilometer. Zuidwaarts kan worden volstaan met een ‘dammetje’ van 161 kilometer. Tussen het Franse Bretagne en een puntje Cornwall.
Op de vraag: wat gaat zo’n Pan-Europees deltaplan +++ wel niet kosten, is het simpele antwoord: heel veel! Maar, denk je eens in wat alle betrokken landen, ieder apart, kwijt zijn om de inwoners van hun hoofdsteden en ommelanden droge voeten te garanderen Het NAP geldt net zo goed voor Kopenhagen en Londen als in onze Randstad. En wat doen we met onze Mainports Rotterdam en Schiphol met vijf meter water erbij. Staan de containers onder en de kranen nog net boven water. En alle vliegtuigen worden watervliegtuigen? Toch maar doen dan, die 637 kilometer?
Zitten er, behalve financiële, nog nadelen aan zo’n plan? Zeker! De zoute Noordzee wordt een getijdenloze zoetwaterbak. Zeeuwse mosselen uit de Waddenzee kunnen we dan vergeten. En de zeehondencrèche bij Pieterburen zal moeten verhuizen naar de Shetlandeilanden. Niet best allemaal.
Zitten er, behalve financiële, nog nadelen aan zo’n plan? Zeker! De zoute Noordzee wordt een getijdenloze zoetwaterbak. Zeeuwse mosselen uit de Waddenzee kunnen we dan vergeten. En de zeehondencrèche bij Pieterburen zal moeten verhuizen naar de Shetlandeilanden. Niet best allemaal.
Maar als dat allemaal door en voor het klimaat is, laten we dan meteen doorpakken. Zo mag het grootste vliegveld van Engeland niet meer verder uitbreiden, vanwege het klimaat. Met tachtig miljoen passagiers zit het aan zijn taks. De uitbreiding van een extra baan voor zevenhonderd extra vluchten, is becijferd op 16,5 miljard euro.
Wat, als we de Engelsen voorstellen die baan op zee aan te leggen. Dus geen ‘Boris-eiland’ in de Theems, maar als onderdeel van het nieuwe Schiphol aan Zee. De kosten hiervoor zijn geraamd op 33 miljard. Dan kost het Nederland maar de helft; in euro’s. Dat is nou echt wat je noemt ‘grensoverschrijdende samenwerking’.
Minder makkelijk te berekenen maar daardoor niet minder waardevol, is dat het inmiddels meer dan honderd jaar oude Schiphol van het ideefixe wordt afgeholpen dat zowel de luchthaven als de stad te kan blijven groeien. Nog los van de verwachting dat het vliegverkeer over tien jaar zal zijn verdubbeld.
Met Schiphol aan Zee krijgen we er nog zo’n motor bij want het oude Schiphol wordt niet opgedoekt – dat zou kapitaalvernietiging zijn – maar neemt de functie van Lelystad over aangezien die ‘polderbaan’ overbodig is geworden.
Maken die kostenoverwegingen de aanleg van die reuze afsluitdijk goedkoper? Niet zonder meer. De kosten die met de aanleg gemoeid zijn, worden geschat op 250 tot 500 miljard. Voor alle landen tezamen. Ongetwijfeld ziet de ‘Green Deal’ EU-subsidiegever dit groene plan ook wel zitten mits het luchtproject buiten de Britse visgronden wordt gerealiseerd. Een deel van de Nederlandse bijdrage kan worden betaald uit de revenuen van de economische motor die luchthavens heten te zijn. Met Schiphol aan Zee krijgen we er nog zo’n motor bij want het oude Schiphol wordt niet opgedoekt – dat zou kapitaalvernietiging zijn – maar neemt de functie van Lelystad over aangezien die ‘polderbaan’ overbodig is geworden. Bovendien stappen de internationale passagiers, via de bestaande gates, in een tunnel waar zij in hyperloopachtige rollercoasterzetels, onder de kustlijn door naar de tax free-zones gaan terwijl onderweg de in- en uitcheckformaliteiten worden afgehandeld.
Hoogstens goed nieuws voor de bijrijders van Formule I-karavaan. Kunnen ze ongestoord over het strand naar het circuit van Zandvoort. crossen In die gemeentelijke ontheffingsmogelijkheid voorzag het Klimaatakkoord van Parijs niet.
Onder duin en strand doorrijden is maar beter ook want er zal door de megadijk qua flora en fauna stukken minder te beleven zijn dan op het huidige Noordzeestrand het geval is. Hoogstens goed nieuws voor de bijrijders van Formule I-karavaan. Kunnen ze ongestoord over het strand naar het circuit van Zandvoort. crossen In die gemeentelijke ontheffingsmogelijkheid voorzag het Klimaatakkoord van Parijs niet. Evenmin dat er op een krankzinnige paradoxale manier door die enorme zeespiegelstijging nooit geen zeehondjes meer bij Noordwijk een zon- en zandbad komen nemen.
Is dat de schuld van die idiote dijken? Nee, want die dijken zijn minder een plan – hoe realistisch en uitvoerbaar ook – en meer een oproep om ze vooral niet te bouwen. Want zo werken die dingen. Kwestie van ‘framen’.
