corona-scex

Ketencreatie

Marketeers zullen het misschien niet zo’n goed idee vinden maar Corona Unlimited B.V.  lijkt met echt geen beroerde naam voor een logistiek bedrijf. Het kan toch niemand zijn ontgaan dat de Covid 19-discussie zich concentreerde op gezondheid en economie terwijl een gedegen virologische profilering alles te maken heeft met overbrenging en aflevering. Woorden als routekaart, afstand en reserveringsapp geven dat ook aan. En dat logistieke dienstverlening behoort tot de cruciale beroepen, hoefde je ons niet te vertellen: wisten we allang.

Daar een crisis er is om er uit te komen, sprak het initiatief van de SER-voorzitter om een Denktank Coronacrisis te formeren die antwoorden moest formuleren op complexe vraagstukken, me wel aan. Ben benieuwd of er voor dat denkwerk, naast de gebruikelijke polderverdachten, ook aan een supply chain specialist was gedacht? Vrees van niet.

Van de adviezen om extra te investeren in bedrijven en in Europese samenwerking spat de creativiteit nu niet direct af. Of van de suggestie om, analoog aan de dienstfiets, de thuiswerkbureaustoel te subsidiëren, echt de resultante is geweest van een verwoede breinstorm met ‘out-of-the-box’ denkende professionals of gewoon een geinig ideetje was, geopperd bij de koffieautomaat, hoop ik oprecht dat het door de caffeïne kwam.

Dat niet iedereen een hele denktank nodig heeft om de bewegingsvrijheid die de regering ons recent heeft toegestaan handen en voeten te geven, zien we overal om ons heen. Plexiglasschermen zijn niet aan te slepen, verkopers van afbakenend tape en krijt lopen binnen, anderhalvemeterstickers vind je overal, zuilen met desinfecterende handgel vieren hoogtij, koortsdetectiepoorthouders slaan hun slag en de komst van een RIVM-proof Coronakeurmerk, met het hoofd van Jaap van Dissel erop, lijkt me slechts een kwestie van tijd. Wel zet ik vraagtekens bij de houdbaarheid van de reserveringsapps. Immers, om ruimschoots van te voren al aan te moeten geven wanneer je dorst krijgt of zin hebt in een bitterbal, mist de spontaniteit die hoort bij het vrijetijdsgevoel van ‘Even een borrel drinken samen?’. Zo verhinderen mondkapjes niet alleen het virus maar ook ook de lekkere trek en de zin in een lekker glas IPA of rosé.

Dat we deze particuliere initiatieven – terecht – prijzen in de MKB-ondernemers neemt niet weg dat ze tegelijk een beetje doen denken aan hoesten tegen de wind in. Net als urineren tegen de wind in, verlicht het de hoge nood maar een structurele oplossing is het niet. Dit gemis aan oorspronkelijkheid riep bij mij de herinnering op aan de creatieve industrie. Al weer een tijdje geleden wilde elke gemeente dat plotseling zijn: creatief. Niet doordat wethouders opeens bevlogen waren geraakt door kunst en cultuur maar omdat de Amerikaanse stedenbouwkundige Richard Florida de norm voor wat onder een creatief beroep moest worden verstaan, had verbreed tot iedereen die iets maakte of wel eens iets bedacht.

Reclamebureaus, architecten, verjaardagstaartenbakkers. Volgens hem beleefden steden met dat soort inwoners gouden tijden of gingen die tegemoet. Welke gemeente wil dat nou niet. Overal kregen morsige kantoorgebouwen of gekraakte fabrieken die op de nominatie stonden te worden afgebroken, de bestemming ‘artistieke vrijplaats’ of ‘cultureel broeinest’. Ik hoor er tegenwoordig niemand meer over. Vermoedelijk omdat creativiteit niet van bovenaf te organiseren valt en simpelweg haar ondoorgrondelijke weg volgt.

Eén idee dat ik uit die tijd heb onthouden, was de oproep aan ondernemers om in hun bedrijfspand plek in te ruimen voor kunstenaars. Een kelder om beelden te hakken, een kamer om mode te ontwerpen, een vide om installaties te maken. Van de kunstenaars die deze spontane ateliers in a- typische omgeving gingen bevolken, zou geen huur worden gevraagd. Helemaal gratis? Totaal altruïstisch? Nou, dacht het niet!

De gedachte was om de creatieveling, bij wijze van tegenprestatie, uit te nodigen bij management- en bestuursvergadering. Hopelijk werd de artiest dan incidenteel zwanger van een lumineuze brainwave waardoor de vooroordelen van de aanwezige bestuderen dusdanig door elkaar zouden worden geschud dat alle paradigma’s abrupt werden verlaten en ongedachte verdienmodellen ineens volstrekt voorstelbaar werden. Volledig ‘out-of-the-box’ en hypercreatief.

Het concept van ‘Neem een kunstenaar in huis’ lijkt me tijdens onze zoektocht naar het Coronatische morgen geen gek idee en zeker geen overbodige luxe. Overigens, met creativiteit tegen de virusstroom inroeien, heeft alles van een tegenbeweging die wij, van SCEX, direct herkennen als een artistieke daad ‘pur sang’. Ondernemers in de supply chain die niets hebben met Shakespeare, Cristo of Lil’ Kleine – of die toevallig te klein behuisd zijn om kunstenaars onderdak te verlenen – hoeven niet te wanhopen. Zij kunnen bij ons terecht. Voor het wonder van de ketencreatie. Ongelimiteerd en volstrekt ‘out-of-the-box’.

Casper Jansen

corona-scex

Gerelateerde blogs

Bekijk alle blogs

Overtuigd? Of heeft u nog vragen waar we in geloven als ketenversnellers. In de nieuwsbrief krijgt u antwoorden en blikken we vooruit wat ons beweegt.

In Suppleye vindt u alles over de laatste trends en ontwikkelingen in de vorm van artikelen, columns, handige checklists en nog veel meer. Welke categorie is voor u interessant? Als u niks wilt missen, meld u dan aan voor de nieuwsbrief of volg ons op LinkedIn.

Inschrijven