Kwestie van perspectief

Gruis. Uit de berichtgeving begreep ik dat ook van mij enig enthousiasme werd gevraagd over het transport en het afleveren van een handjevol pulver. Vanaf een planetoïde. Geen gewoon gruis derhalve maar kosmische gruzelementen. Op tijd bezorgd, precies volgens schema. Wat op ruimteschaal een compleet andere bezorgingsdimensie heeft dan de aardse. En dat is – ik geef het grif toe – kunstige logistiek. Om op 8 september 2016 de ruimte in te gaan, na een tocht door de uitgestrekte leegte van ons zonnestelsel, te landen op een planetoïde. Op 321 miljoen kilometer afstand. En daar zonder vergunning of toestemming van wie dan ook een beetje aan het boren te slaan. Om vervolgens met het vrachtje vanuit de diepe ruimte om te keren. Om op bijna het geplande tijdstip – 24 september 2023 – een hittebestendig containertje met gruis aan een parachute te laten landen in een woestijn in Utah (VS).  

Gruis. Wetenschappers denken dat het niet is uitgesloten dat er ooit water- en ammonia (ijs) op dat verre hemellichaampje is geweest. Koolstofverbindingen. Eiwitten. Aminozuren. Suikers. En ander ‘voer voor biologen’. Klopt dat, dan zitten er tussen dat gruis misschien nog sporen van die organische stoffen die op hun beurt bouwstenen zijn van leven zoals wij dat kennen op ons planeetje. Wij dus.

Levende wezentjes waar andere levende wezentjes die zich elders in het heelal zouden kunnen hebben gevormd, waarschijnlijk gek van zouden opkijken. Maar die hoe dan ook kans hebben gezien hun planeetje te verlaten om ’s rond te neuzen in het omringende zonnestelsel. Voorzien van een gravertje om met een robotarm en een slurfje gruis op te zuigen en luchtdicht in een soort stofzuigerzak te verpakken. Want, stel je voor, dat er ‘groene mannetjes’ materiaal tussen zit. Dan willen wij dat natuurlijk wél weten. En om die kosmische nieuwsgierigheid te bevredigen is een logistiek concept en dito executie nodig om ‘U’ tegen te zeggen.

Helaas is dit niet het hele verhaal. Logistiek gesproken is er een bedenkseltje. Kleeft er een smetje aan. Dat zit zo. De kop van de stofzuiger was met een iets te harde klap geland. Waardoor, nadat de korreltjes waren ingeslikt, het dekseltje slecht sloot en een flinke hoeveelheid weer werd uitgespuugd. Slechts een armzalige beetje bleef erover. Je moet er toch er niet aandenken dat door die storing juist die zo gezochte tekenen van leven niet binnenboord zijn geslurpt. Wat zou dat ontbrekende gruis dan de hele sterrenkundige gemeenschap veel stof tot nadenken blijven geven.

In kosmologische kring schijnt het nieuws nogal luchthartig te zijn opgevat. ‘We krijgen 250 gram en dat is meer dan de 60 gram die voor ons een soort minimum zou zijn geweest’. Om iets over de immensiteit van de kosmos aan de weet te kunnen komen, volstaat kennelijk ‘slechts een kruimel op de rok van het universum’. Om met de dichter Lucebert te spreken.

Wij, van SCEX, zitten daar toch wat anders in. Het zal consumenten doorgaans een zorg zijn waarvandaan hun pakketjes komen en welke weg ze hebben afgelegd om op de plaats van bestemming te komen. Maar waar de consument de streep trekt is bij een bestelling waaraan iets ontbreekt. Een puzzel met 997 stukjes. Barbie zonder Ken. Lego zonder nopjes. Een pizza zonder bodem. Een waterwerper zonder hogedrukknop. Terug!!!

Of denk eens aan ontbrekende laatste hoofdstuk van een detectiveroman. Nu zou kunnen worden tegengeworpen dat het bij detectives juist draait om dode materie. De lezer wil weten of de butler het heeft gedaan en walgt van open eindes. Kosmologen zien dat anders. Bij hen komt het eerder aan op de strekking van een verhaal, meen ik te begrijpen. Mits op tijd bezorgd. Dat dan weer wél. En dat laatste is gebeurd.

In de kosmische detective draait het er immers niet om waarom iets dood is gegaan. Maar waarom iets in leven is gebleven. Kwestie van perspectief, zou je kunnen zeggen. Maar of wij, ketenbestuurders, er bij de consument die iets verkeerds in een z’n pakketje heeft aangetroffen, weg komen met de bewering dat de butler het heeft gedaan, betwijfel ik.

Casper Jansen

Photo by Austin Ban on Unsplash