Door Europa
Een trein waarin je kon slapen en eten. De zoon van een Belgische bankier zag het in Amerika en vond […]
Het zit de vliegerij niet mee. Met als kersverse zeperd dat vliegveldje in de polder. De Tweede Kamer wil er per se geen commercieel vliegverkeer. Les – en reclamevliegtuigjes, OK. Wat zakenjets, vooruit. Nooddiensten, als het er toch ligt, zeker. Maar duizenden vakantievluchten, af en aan, ziet een nipte meerderheid van onze volksvertegenwoordigers niet zitten.
Partij voor de Dieren, indiener van de desbetreffende motie, joelde triomfantelijk dat er definitief een streep is gezet door Lelystad Airport. Maar in de politiek is het ene definitief niet altijd het andere. Pleitbezorgers voor een strategische reserve voor onze nationale luchthaven reppen zelfs van gebakken lucht. Want het al of niet opwaarderen van het vliegtuigplatformpje, ten zuiden van Lelystad, dat er al vijftig jaar klein ligt te wezen, is bij de kabinetsformatie controversieel verklaard. Waardoor niet de parlementariërs maar de nieuwe regering er een streep door of eronder zet. Pas dan weten we hoe de beleidscompositie, bestaande uit de internationale hub in de Haarlemmermeer, vakantievluchten vanaf Eindhoven en de overloop van Schiphol te Lelystad, haar bestuurlijke voltooiing heeft gekregen. Nog niet van de baan, dus!
Dat het allemaal zolang moet duren, heeft gek genoeg minder met prettig polderen te maken en meer met raar rekenen. Om raadselachtige redenen vinden ze bij Schiphol dat 1 + 1 heus niet altijd 2 hoeft te zijn. Dat zou je creatief rekenen kunnen noemen maar ook creatief boekhouden. Volgens Pythagoras kan je altijd proberen een overdonderend vat geleerdheid over iemand leeg te kieperen maar – ik fraseer – daarmee wil niet gezegd zijn dat het daarom ook waar is.
Een stel omwonenden dacht er net zo over. Geluid van vliegtuigen is iets anders dan burengerucht. Het verspreid zich over grotere afstanden. Net als stikstof, zoals we inmiddels weten, dat spul stopt ook niet bij een boerenhek. Flaters bij het vaststellen van aanvliegcontouren lieten zien dat het ene rekenmodel het andere niet is. Geen hoogvliegers, daar bij Schiphol.
Hoog tijd om, naar aanleiding van de besluiteloosheid omtrent een extra vliegveld in ons land, terug te gaan naar het begin. Waar ben ik geweest? Wat heb ik gedaan? Wat zou ik moeten doen? ‘Goeie vragen’, zou Pythagoras hebben geoordeeld.
Stiltegebieden, zijn ze er nog? Zijn er nog plekjes in Nederland waar gerucht van onnatuurlijke oorsprong nog afwezig is. Een zeldzame kwaliteit waarbij zelfs in de verte geen geluidswal van een autoweg meer te horen is. Bestaat er nog zo’n omgeving waar je vanzelf gedempter gaat praten. Waar ‘Jo, met haar banjo, Lien met haar mandoline en Kaatje met haar mondharmoniekaatje’ het niet in hun hoofdjes zullen halen om er op pad op te gaan. Of is weldadige stilte in zo’n klein land als het onze, gewoon illusoir? Voorbehouden aan dichters en doven.
Stel dat Lelystad Airport wordt afgeblazen. Wat is er dan gewonnen als tegelijk ferme uitbreidingsplannen in de maak zijn voor de krijgsmacht. Waar blijft dan het getwinkeleer van de nachtegaal tussen de nieuwe kazernes en de explosies op de oefenterreinen? Waar het kloppen van de specht tussen striemende straaljagers, blaffende helikopters, bulderende transportvliegtuigen en zeurende drones?
En zijn die gepercipieerde geluiden wellicht draaglijker vanwege de dreiging van oorlog. Moeten we er anders naar luisteren? Patriottischer? En wat, als een luchtmaarschalk onverhoopt zijn oog laat vallen op een gesloten verklaard vliegveldje dat achter onze denkhorizon was verdwenen. Er moet toch ergens militair worden opgestegen en geland en waarom dan niet meteen de kapitaalsvernietiging te niet doen die het gevolg was van die sluiting. En niet te vergeten, dat pronte verkeerstorentje. Kant en klaar. Daar hebben de Russen niet van terug. Krijgen ze subiet opvliegers van in het Kremlin.
Is dit nou typisch zo’n situatie die ik laatst hoorde omschrijven als ‘de emmer die de druppel doet overlopen’. Koude Oorlog op het Europese continent leidt tot kouwe kermis in de regio. Al met al dien we er ernstig rekening mee te houden dat de Slag om de Flevopolder op korte termijn niet zal worden beslecht maar stilletjes een volgende fase zal ingaan. En garde! Reken maar.
Casper Jansen
Photo by Rocker Sta on Unsplash