Eurovisiesongfestival op Circuit van Zandvoort

Die Max Verstappen heeft ’t maar makkelijk. Bijna privé-parcours. Geen flitspalen. Boeteloos bumperkleven. Nergens rotondes. Parkeren geen probleem. Wegenwacht paraat. Alles om lekker rondjes te racen. Toch blijft het oppassen geblazen, op die piste in de duinen. Zo is de ruimte tussen bolides en vangrail nogal krap bemeten en is dat Scheivlak, echt iets voor lefgozertjes. Dergelijke dollemansdapperheden zijn het ticket voor toegang tot de vijf ‘ballencircuits’ in de wereld. Volgens Grand Prix-diehards moet dan wel die haarspeld behouden blijven waaraan de Tarzanbocht zijn bloedstollende schoonheid ontleent; anders neigt de opzet te veel naar ringrijden á la Monaco.

Zandvoort als mondaine badplaats

Vanuit een geheel ander perspectief is die toespeling op dat somptueuze prinsdom aan de Middellandse zee helemaal zo gek nog niet. Die zou heel goed kunnen verwijzen naar een renaissance van Zandvoort, als mondaine badplaats. Je ziet het er tegenwoordig niet aan af, maar ooit was dit stoffige dorpje vermaard vanwege zijn opulente hotels en chique arcades die konden wedijveren met de meest luxueuze Europese kuuroorden.

Die verwensfeer van weleer ging verloren toen in de Tweede Wereldoorlog al dat moois moest wijken voor een vijfduizend kilometer lange verdedigingslinie – van Noorwegen tot aan Spanje – waarmee de Duitsers een geallieerde invasie vanuit zee wilden voorkomen.
Geen aaneengesloten wal maar een serie strategische punten waarvan het arme Zandvoort er één was. De toenmalige burgemeester schijnt geopperd te hebben dat bouwpuin dan maar te hergebruiken voor parades. ‘Kunnen jullie fijn marcheren en zingen, daar houden jullie toch zo van.’ Of woorden van gelijke strekking. Hoe dan ook, die omloop kwam er.

Het circuit

Later werd op dat tracé de asfaltlus aangelegd om F1-wedstrijden te houden, inclusief zware crashes en meervoudige winnaars. Totdat 34 jaar geleden de laatste champagneflessen werden leeggespoten. Wachten op een nieuwe Nederlandse winnaar van het Eurovisiesongfestival duurde langer, maar voor racefans leek die racepauze een eeuwigheid.

Logistieke haarspeldbocht

Het spijt me, maar de euforie rond de wedergeboorte van het Circuit kon bij mij geen fronsende wenkbrauwen voorkomen. Laten we eerlijk zijn, een blik op de kaart laat zien dat Zandvoort qua bereikbaarheid en logistieke ontsluiting niet hoog scoort. Laat ik het zo zeggen: een distributiecentrum zou je er niet gauw aanleggen, zelfs niet voor onderdelen van sportauto’s. Immers, sinds jaar en dag wurmen Nederlandse strandliefhebbers plus hele cohorten Duitse kuilengravers zich, tussen Haarlem en Bloemendaal, langs twee kronkelende provinciale wegen naar de Noordzee. Door het mobiliteitsinfarct dat zij steevast veroorzaken, staan de twee rotondes in die tracés bekend als chicanes, die bij automobilisten de gemoedstoestand verhitten en hun bloeddruk naar gevaarlijke hoogte stuwen.

Bij lekker weer is dat al zo, bij een verwacht bezoekersaantal van honderdduizend op de Racedag doen de autoriteiten er goed aan op regelmatige afstanden defibrillators te installeren. Eigenlijk zit er, voor wie naar racende auto’s wil komen kijken, weinig anders op dan op de fiets of met de trein te komen. Met bootjes, surfplank of wandelend vanaf IJmuiden kan natuurlijk ook.

Douze points voor Max Verstappen

Volgend jaar krijgt Nederland in de meidagen twee internationale evenementen te verwerken: het Formule 1-circus en het Eurovisiesongfestival. Prettig toeval? Omdat het circuit nu eenmaal ligt waar het ligt, ben ik zelfs geneigd er een aangename bijkomstigheid in te zien. Voor ons, ketendenkers, is het een tweede natuur om situaties en omstandigheden optimaal te benutten en van problemen kansen te maken. Logistieke processen vragen er gewoon om. Daarom begrijp ik werkelijk niets van die leurende steden met hun groot, groter en grootste zaal. Terwijl wij – een land van straattheater, popfestivals en openluchtconcerten – dondersgoed weten dat de ideale concertzaal buiten is, met de sterrenhemel als feeëriek plafond.

Een kwestie van logistieke logica in Zandvoort

Mijn voorstel – voor buitenstaanders wellicht out-of-the-box, maar voor SCEX logistieke logica – is om op het Circuit van Zandvoort het Eurovisiesongfestival te organiseren. Door langs de 4,3 kilometer gereed liggende infrastructuur op regelmatige afstanden dertig paviljoens te plaatsen. Zesentwintig podia voor ieder deelnemend land + schermen waarop van de volgende deelnemer kan worden genoten + zitplaatsen per podium die tezamen een congreszaal of voetbalstadion verre overstijgen + nog vier werkpaviljoens voor de vakjury, pers, faciliteitenmanagement en de tv-crew die het unieke schakelspektakel regisseert.

De economische winst zit ‘m, zoals bekend, niet in die drie racedagen maar in het logistiek optimaliseren van de accommodatie. De komst van verschillende publieksgroepen, naast het traditionele strandvolkje, pas daar zal Zandvoort van opknappen. Dat is pas synergie door consolidatie! En mochten we onverhoopt niet winnen met zingen, dan hebben we altijd Max nog die ‘ons’ de week erop naar een eerste plaats kan rijden. Moet ie bij het passeren wel zijn bandjes intrekken want anders kan hij er niet langs. Even creatief doordenken, dus!

Casper Jansen