Dat was nog in de tijd dat de eerste generatie oplaadpalen nauwelijks de tekentafel had verlaten. Met als beste idee dat bij de bouw van nieuwe huizen rekening diende te worden gehouden met de aanleg van een buitenstopcontact of anders onder de carport of in de garage. Maar de bouwwereld staat niet bekend om zijn snelle implementatiedrift, dus met die optie zal het wel gaan als met het stoppen met gasaansluitingen; nu nog even niet, straks!
Rijden met klimaat(on)vriendelijke accu’s
Klimaatvriendelijke accu’s; beter voor het milieu en meer transportruimte in een voertuig. Toch vraagt Casper zich af hoe klimaatvriendelijk die ‘toverstaafjes’ nou echt zijn, als hij kijkt naar het transport van de accu’s zelf. Of het nou klimaatonvriendelijke accu’s zijn of niet, zijn dochter heeft inmiddels geleerd dat ze meer kunnen dan alleen speelgoedkonijntjes laten bewegen…
‘Accu’s? Dat zijn toch gewoon van die toverstaafjes waardoor wandelende speelgoedkonijntjes op hun trommeltjes kunnen roffelen’ vroeg mijn dochter. ‘Ja, batterijen’ antwoordde ik. ‘Of zo’, voegde ik er preciserend aan toe. Terwijl ik dat zei, bekroop me het onaangename gevoel dat ik mijn lieve kind met een al te simpele voorstelling van elektromobiliteit de wereld instuurde. Dus vulde ik mijn educatieve exposé aan. ‘Niet alleen konijntjes komen ermee vooruit, ook auto’s’.
En hoe klein deze dialoog tussen vader en dochter ook was, het onderwerp liet me niet los. En nog niet eens zozeer omdat Duitse autofabrikanten pas warm begonnen te lopen voor de elektrische auto na het uitbreken van het dieselschandaal of doordat een elektromotor niet veel groter is dan een watermeloen – wat de transportruimte per vehikel leuk vergroot – maar vanwege de vraag hoe het zit met de actieradius. Ik weet nog goed dat die tobberij al begon bij de eerste discussie over door accu’s aangedreven auto’s. Hoe ver kom ik ermee? Niet ver, nee, was de conclusie. Maar toch ook wel weer verder dan het gemiddeld aantal kilometers per forens of zakentrip, was eveneens de conclusie.
Welnu, de maximale actieradius van een E-auto, voorzien van een accu, geladen met lithium – ion om precies te zijn – is iets meer dan 300 kilometer bij kleine en ruim 500 kilometer bij grote auto’s. Wat wel iets zegt, maar lang niet alles voor iemand die denkt in ketenvervoer. Een zwaarbeladen vrachtwagen, hoeveel accu’s moet die ‘verbranden’ of ‘opstoken’ om hoeveel accu’s te vervoeren? Die komt onherroepelijk aan met een halve lading. Die andere helft was nodig voor transport. Vooral nu blijkt dat die accu’s vooral in China, Zuid-Korea en Japan worden gefabriceerd. Een overbruggingsafstand naar Europa van meer dan 7000 kilometer. Zonder laadpalen onderweg, zover ik weet. Hoe E-vriendelijk is dat nog?
Een eindeloos marcherende optocht van konijntjes tussen Beijing en Borne kan ik me, in alle klimaatvriendelijkheid, nog voorstellen. Maar die accu’s zullen toch echt per containerschip deze kant opkomen. En die schepen varen niet met behulp van de wind maar op stookolie. Hoe vertel ik dat mijn dochter?
