Morele ketens
Voor de mensen van Natuur en Milieu had de anti-wegkijkwet wel wat meer ‘anti’ gemogen. Zij vinden dat de multinationals […]
Gaan met die banaan!
Daar vloog de koning door de lucht. Met paard en al. De hoed in de hand. Zwieriger dan ooit, zo leek het wel. Gelukkig geen anarchistische wandaad. Het was Koning Willem II maar. In brons. Zijn ruiterbeeld, naast de haringkraam op het Haagse Buitenhof, moet wijken voor een uitkijktoren die de burgers een controlerende blik verschaft op de renovaties van het Binnenhof. Bij de uitoefening van zo’n nobele activiteit kan een koning natuurlijk niet in de weg staan.
Inclusief paard weegt de Held van Waterloo iets van 2000 kilo. Een hele hijs. Al denk ik niet de Rotterdamse sjorders die aan het staken waren hun gedwongen vrije tijd massaal zouden hebben willen benutten om naar dat logistieke staaltje te komen kijken. De mannen die bij nacht en ontij containers vastzetten op schepen, halen vermoedelijk hun schouders op voor, wat in hun ogen, toch een simpel stukje takelwerk is. Een vorm van logistiek, dat wel. Maar niet overdreven complex. Niet te vergelijken met het begeleiden van kraanwerk op de kade, waar je je koppie bij moet houden. Of het vakkundig vastmaken van bevestigingspinnen of het juist loshalen ervan uit de hoeken van containers.
Vroeger ging het bij het sjorren van de lading veelal om stukgoed en stophout. Maar sinds de komst van de container draait het om klemmen, spanners en stangen, sjorbanden en staaldraad. Vroeg of laat, gezekerde containers moeten ook weer open. Want, met alle respect voor de sjorder, het draait uiteindelijk niet om de container maar om wat erin zit en eruit gaat. De container is de ladingdrager, een omdoos. Het gaat om de inhoud.
Je kunt ‘t zo gek niet bedenken of het kan in containers. Niet alleen bananen. Want daar lijkt het soms op. In de nieuwsberichten. Dat er alleen bananen in Antwerpen, Vlissingen en Rotterdam worden gelost. Maar dat leuk nieuws eigenlijk niet écht nieuws is, blijkt dan weer. Want helaas, het gaat niet om bananen. Geen jaarlijkse primeur zoals bij de Hollandse Nieuwe: jammie, de nieuwe oogst bananen is weer gearriveerd! Dat zou misschien een slim promotioneel idee zijn maar wat de havenautoriteiten interesseert, is wat er tussen de trossen of kammen zit. Coke! Want over de straatwaarde van een gezonde banaan heb ik nog nooit iemand gehoord.
Op drugsbaronnen na, is iedereen fel tegen het misbruik van de banaan. Om die criminele import te stoppen, kom je er niet door een stelletje uithalers te betrappen of de douaniers in het bananenland te motiveren betere recherche te doen. Er moet meer worden gedaan en er wordt ook meer gedaan.
In de haven van aankomst kan met steekproeven en scans veel worden afgevangen Maar lang niet alles. Anders zou het geen item meer zijn in het TV-journaal. En dat komt weer omdat het feitelijk ondoenlijk is elke container uit een bananenland te controleren. Iedereen die weet hoeveel containers er op een enkel schip worden vervoerd, snapt dat. Het oponthoud op de kade zou dan veel te veel tijd in beslag nemen en bij de handelaren en supermarkten trammelant veroorzaken omdat niemand bruine bananen wil.
De staking van de sjorders was wild en duurde kort. Was dat niet het geval geweest en was de werkonderbreking uitgelopen op gebalde vuisten, verongelijkte gezichten en boze praatjes in de kantine, dan had ik graag van de gelegenheid gebruik gemaakt om de vrijkomende energie van de sjorders te ontketenen voor een brainstorm over de ‘ins en outs’ van bananentransport. Ik zou hen dan hebben gepolst over het openen en sluiten van containers op zee opdat bij aankomst in Rotterdam alle containers clean kunnen worden uitgeklaard.
Zoals het een vruchtbare breinstormsessie betaamt, had ik dan tevens scheepsbouwers uitgenodigd, verpakkingsexperts, AGF-deskundigen en natuurlijk ketenmanagers. Target: hoe kunnen containers onderweg, op volle zee, effectief, efficiënt en economisch op linke lading worden gecheckt? Bijvoorbeeld met hef- en voorstuwingsmagneten die, via rails of luchtkussens, tijdelijke verschuivingen te weeg kunnen brengen en openingen tussen de containers zodat iemand erin en eruit kan.
Stakingen zijn nooit leuk. En zelden de bedoeling. Maar als zo’n werkonderbreking onvermijdelijk is, benut de vrijkomende energie dan eens voor een innovatieve gedachtewisseling over het uitbreiden van het takenpakket en de toevoeging van een nieuwe dimensie aan het eerlijke vak van sjorder. Met als gedroomde uitkomst dat de logistieke wereld in de nautische sjorder van vandaag de toekomstige magnetiseur van de oceanen zal kunnen verwelkomen.
Gaan met die banaan!
Casper Jansen
