Morele ketens
Voor de mensen van Natuur en Milieu had de anti-wegkijkwet wel wat meer ‘anti’ gemogen. Zij vinden dat de multinationals […]
Nieuwe verbindingen
Bruggen. Je staat eer niet altijd bij stil. En zeker niet erop. Een brug komt pas in ons vizier als die in reparatie is en we een roteind moeten omrijden. Ook staan bruggen wel ’s open. Daarna gaan ze weer dicht. Op een enkel keertje na. Dan klemt er iets waardoor ze open moeten blijven. Als smoes voor telaatkomers kan ie dus nog net.
Zo’n open brug doet me trouwens denken aan mijn tijd in St. Petersburg. Daar zijn heel veel bruggen te vinden, immers het is een stad met vele waterwegen (met dank aan Tsjaar Peter de Grote die onder andere inspiratie opdeed in Amsterdam). ’s Nachts staan veel van die bruggen open en dat inspireerde een groep critici van het regime om een levensgrote fallus op de onderkant van en brug te schilderen. Bij het openen van de brug richtte deze zich parmantig op. En niet geheel toevallig was dat exact op de plaats van het kantoor van de Russische veiligheidsdienst ter plaatse. Het effect kun je vast raden.
Afijn, dat terzijde. Bruggen zijn overal ter wereld belangrijk voor de infrastructuur. Soms zelfs onmisbare schakels in logistieke ketens. Voor op het water – meestal – er onderdoor en voor het overige verkeer – meestal – eroverheen. Bruggen doen dienst als vaste oeververbinding of beweegbare overspanning. Van de vaste kennen we prachtige historische exemplaren. Vooral de middeleeuwse. Geliefde selfieachtergronden.
Beweegbare bruggen – translaterend of roterend – hebben het appeal van het changement. Ze veranderen waar je bij staat. Naar gelang hun technische vinding en toepassing manifesteren in ons landschap en langs onze waterwegen. Rolbrug, zweefbrug, vlotbrug, hefbrug, draaibrug, kraanbrug, schipbrug, valbrug, oor gat brug, basculebrug, klapbrug, pontbrug en de fotogenieke ophaalbrug.
Verschillen met één grote overeenkomst. Bruggen verbinden. Bruggen zijn bovenal verbindingen. Bruggen nemen hindernissen weg. Niet alleen in de wereld van transport en logistiek.
Bruggen ‘overbruggen’ tegenstellingen. Tussen mensen en landen. Tussen en met van alles en nog wat. Feiten en fictie. Kennis en iets vinden. Zwart en wit. Virtuositeit en betekenis. Globalisering en eigen huis en haard. Oost en West. Noord en Zuid. Haalbare toekomstbeelden en verlammend pessimisme. Microzekerheid en macrotwijfel. Logische verwarring en onlogische confusie. Kapitaal en arbeid. Winst en geweten. Doen en laten. Mensen en mensen.
Met elkaar in verbinding treden. Doen we veel te weinig. Je hoort de laatste tijd niet anders. De brugfunctie moet terug. Tussen mensen die van elkaar vervreemd zijn geraakt en elkaar niet meer weten te vinden. Te beginnen met het besef dat de overkant altijd hier is en niet meer daar zodra je over de brug bent gekomen.
‘Ik ging naar Bommel om de brug te zien. Ik zag de nieuwe brug. Twee overzijden die elkaar vroeger schenen te vermijden, worden weer buren’.
Deze strofen van de dichter Martinus Nijhoff kunnen we ook lezen als een boodschap aan onszelf. Een oproep. Door de overzijden die ons dagelijks bestaan tekenen, niet langer te accepteren als onoverbrugbaar. Door schakels te verbinden tot een sterke keten. Door zelf die brug te zijn. Door onszelf voor te houden én tegen de ander te zeggen: ‘Ik ben een brug’.
Een voorspoedig en verbindend 2024!
Casper Jansen
