Wat weet u van Jemen? (6)

John Every was zo’n piraat. Zijn loopbaan begon de Engelsman nog min of meer keurig als stuurman op een kaperschip. Eerbiediging van de wet begon hem evenwel al snel de keer uit te hangen. Met een stel kornuiten sloeg hij aan het muiten, zette de kapitein in een sloep en stelde zichzelf aan als leider van het geboefte. Zo begon een opmerkelijke carrière die hem – afhankelijk van het persoonlijk perspectief – de titel: ‘Koning der Zeerovers’ of ‘De Grootste Vijand van de Hele Mensheid’ opleverde. Zijn werkgebied was de Stille Oceaan. Met Madagaskar als uitvalsbasis.

Zijn roem steeg tot ongekende hoogte toen hij het schip buitmaakte van de Indiase Grootmogol dat uit Afrika was vertrokken en na een ongestoorde reis bijkans de thuishaven was genaderd. De lading bestond uit een overvloed aan goud en juwelen; zoveel dat het ondoenlijk was de waarde ervan vast te stellen. Uiteindelijk werd juist de onmetelijkheid van de buit hem fataal. Toen de slechterik vele jaren later vermomd en wel weer voet op Engelse bodem zette en het geroofde spul te gelde wilden maken, werd hij door lieden van identiek allooi beroofd, en berooid achtergelaten. Een beroep op de handhavers der wet zat er begrijpelijkerwijs voor hem niet in. Men zou, met enige ironie, kunnen zeggen dat hij op de koffie was gekomen.

Wat nu in Jemen gebeurt, is geen piraterij. Schepen worden weliswaar tot stilstand gebracht. Maar het doel is niet om lading buit te maken maar de keten te frustreren; containerschepen rechtsomkeert te laten maken zodat de lading haar bestemming niet bereikt. Men zou dat politieke piraterij kunnen noemen.

Het piratenleven van voorheen is door veel valse romantiek omgeven. Maar het waren geen lieverdjes die schatkisten, bij wijze van levensverzekering, begroeven op onbewoonde eilanden, het aantal papagaaien op hun schouder was ook verwaarloosbaar en van nobele motieven konden ze al helemaal niet worden verdacht noch beticht.

Die houten benen, ooglappen en haakhanden lijken me dichter bij de waarheid. Want het waren harde tijden en het enige verdovende middel bij het afzagen van een verbrijzeld been, was een fles met rum. Rijk werden de meesten er niet van, al was het maar omdat leden van deze beroepsgroep niet zelden smadelijk stierven aan galg of rad; de bestraffing die zij juist met alle macht hadden proberen te ontlopen. Dan toch maar liever Peter Pan.

Casper Jansen

Photo by Fahd Ahmed on Unsplash